κλεπταποδοχή

Η σκόπιμη απόκρυψη, αγορά, κτήση με τύπο ενεχύρου ή αποδοχή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο καθώς και η μεταβίβαση ή η εξασφάλιση της κατοχής από μέρους τρίτου ενός κινητού πράγματος ή τιμήματος αυτού, γνωρίζοντας ότι αυτό προέρχεται από κλοπή. Ο ελληνικός Ποινικός Κώδικας εντάσσει την κ. στη γενικότερη «αποδοχή και διάθεση προϊόντων του εγκλήματος», δηλαδή πραγμάτων που προέρχονται από οποιαδήποτε αξιόποινη πράξη και όχι μόνο από κλοπή. Το αδίκημα τιμωρείται με φυλάκιση, ανεξάρτητα αν υπόκειται σε τιμωρία ο δράστης της κλοπής ή του αδικήματος από το οποίο προέρχεται το πράγμα. Αποτελεί ιδιώνυμο αδίκημα σε βαθμό πλημμελήματος, ανεξάρτητα από τον βαθμό της πράξης από την οποία προέρχεται το προϊόν της κ. Η κατ’ επάγγελμακατά συνήθεια κ. τιμωρείται αυστηρότερα καθώς και η κ. η οποία γίνεται από ιδιοτέλεια ή αφορά πράγμα μεγάλης αξίας. Προβλέπεται επίσης, σε ειδικές περιπτώσεις (φυγοπονία, υποτροπή κλπ.), η παραπομπή σε «κατάστημα εργασίας». Έμπρακτη μετάνοια (πριν αρχίσει η εξέταση του κλεπταποδόχου από τους ανακριτικούς υπαλλήλους) αποτελεί λόγο εξάλειψης του αξιόποινου της πράξης, σε περίπτωση κ., αλλά όχι και για όσους έχουν και άλλοτε κατηγορηθεί για κ.

* * *

η

η εν γνώσει αποδοχή και απόκρυψη ή χρήση κλοπιμαίων πραγμάτων.

[ΕΤΥΜΟΛ. κλεπτ-αποδοχή (αντί τού ορθ. κλοπιμαιο-αποδοχή), κατά το κλεπτ-αποδόχος* < κλέπτω + ἀποδοχή (< ἀποδέχομαι). Η λ. μαρτυρείται από το 1889 στο Λεξικόν ελληνογαλλικόν τού Νικόλαου Κοντόπουλου].